Een ‘fabricant de poèmes’, vervaardiger – zelfs fabrikant – van gedichten: zo karakteriseerde Christophe Tarkos zichzelf ooit. Een veelzeggende omschrijving. Voor Tarkos waren gedichten, was taal net zo tastbaar als de wereld. Taal staat niet los van de wereld, maar is ‘even concreet als een zak zand die op je hoofd valt, volkomen werkelijk, volkomen doeltreffend, efficiënt, bruikbaar.’
