Op 4 oktober 2018 vond in het Amsterdamse Perdu het programma ‘Lascaux: mystiek en erotiek in de hedendaagse kunst en poëzie’ plaats. Yes The Void publiceert in deze serie teksten, beelden en geluidsfragmenten van deze avond. In dit tweede deel het interview met kunstenaar Laurette Massant.
Op 4 oktober 2018 vond in het Amsterdamse Perdu het programma ‘Lascaux: mystiek en erotiek in de hedendaagse kunst en poëzie’ plaats. Yes The Void publiceert in deze serie teksten, beelden en geluidsfragmenten van deze avond. In dit eerste deel de introductie van Deborah de Robertis door Edwin Fagel.
“Me” as “I”: I relate all the time to an “Other” as someone else; and in these relations I focus my self-understanding through the ‘skin’ – both physical and metaphorical – of my surroundings by means of embodiment. We are wholly affected by sharing this membrane which is landscape of architecture: the body of the space, the public space, where we live, where we build a life and society, where we can ask “Who are you?”… “Who am I?”
[An essay by Maria Kulikovska]
Een ‘fabricant de poèmes’, vervaardiger – zelfs fabrikant – van gedichten: zo karakteriseerde Christophe Tarkos zichzelf ooit. Een veelzeggende omschrijving. Voor Tarkos waren gedichten, was taal net zo tastbaar als de wereld. Taal staat niet los van de wereld, maar is ‘even concreet als een zak zand die op je hoofd valt, volkomen werkelijk, volkomen doeltreffend, efficiënt, bruikbaar.’
On the fall evening of November 17, 2016, the vernissage of Viersus, the first solo exposition of Laurette Massant (1985), took place at VDK/JFK, a relatively new art gallery in Brussels.
