Drie gedichten van de Syrische dichter Abdul Karim Al-Ahmad, in de vertaling van Djûke Poppinga. Met dank aan Uitgeverij Jurgen Maas.

Geboorte

Ik ben 
kort voor de uitgerekende datum geboren
In een nacht waarin de ruzie oplaaide 
Ruzie om alles
Het was een verlossing op voorwaarde dat ik gehoorzaam was
Ik ben misleid geboren - en ik word nog steeds misleid -
Op het moment waarop de duivel dronk op zijn derde overwinning 
[Op het moment waarop alles instortte wat communistisch was
Op het moment waarop de wereld één pool werd
Op het moment waarop de Siberische honden hun boosaardigheid opgaven
Ik ben geboren in tijden van spanning
Met een hoofd dat niet bestand was tegen hoofdpijnaanvallen]
Met een geheugen dat met draad en naald aan elkaar was genaaid
Min of meer volgroeid
Met veranderlijke gedachten 
Met een arm die niet betrouwbaar was in de gewapende strijd 
Met een ziel waarin de angst zich heeft genesteld
Met een mond die zachtjes praat
Met een samengestelde naam die niets moderns heeft.
Met een hart dat openstaat voor alles
Ik ben geboren
Bij goddelijk decreet
In de steegjes 
Van de Derde Wereld 
Volgens een alternatief plan 
Op een ietwat primitieve manier 
In de praktijk van een vroedvrouw die niet in het lot geloofde 
Ik ben in termijnen geboren 
Met dit bevrijde lichaam
Uit een baarmoeder die me voortdurend probeerde te aborteren.
 





Voor de verdronken Paul Celan

Alsof het nu gebeurt
Word je herinnerd door die rivier 
in wiens hoofd je rondspookt
Tot vandaag de dag
Herinnert ze zich
Je gerimpelde voorhoofd
En je ogen die staren
Over onbekende vlakten
En je hand, omgeploegd door een scalpel, 
En je beangstigende sprong
Op die waanzinnige ochtend
Celan
Alles was echt
Tijdens die mysterieuze gebeurtenis
Je waterdichte schoenen
Je laatste sigaret
De brug van Mirabeau
De fluitsignalen van de verre stoomschepen
Je schaduw die tot het einde heeft gewild dat je er anders uitzag
De dromen die je hebben verlaten toen je je de laatste scène voorstelde
Waarom heb je niet wat langer nagedacht? 
Was de wereld zo angstaanjagend?
Hoe moet je de wereld vertellen over de magnetische rivierbedding?
Een tuin, aangelegd in het aangezicht van de natuur
Of wortels van een rivier, ingeklemd tussen twee oevers
Celan
De zon was aanwezig bij de afscheidsceremonie
En het opgeschrokken water applaudisseerde
Met groot enthousiasme
Voor je overweldigende aanwezigheid
Voor de Duits sprekende jood
Voor de kameraad, gemarteld in concentratiekampen
Celan
We missen je
Wij, die zo weinig hebben gelezen
Wij, die drukken op deze vingers
In de hoop dat ze iets zullen zeggen
Wij, die vertrouwen op het toeval
Om onszelf te vinden
Wij, die proberen je iets te beloven
 



Een concert

Over een tijdje
Zal ik met deze vingers, die nooit een trekker hebben overgehaald
Een melodie spelen over
Een zonnebloem
Over de knopen van jouw blouse, als ik dat kan
Een melodie
Langer dan de Rijn
Overheersender dan het fluiten van de wind die reist met een diplomatiek paspoort
Overheersender dan het geronk van de luidruchtige tanks 
Ik zal die opstandige melodie spelen
Voor een publiek dat de voorstelling niet serieus neemt
Voor de zon die de identiteit van nieuwe profeten onderzoekt
Voor de honden die meer aan seks denken dan wij
Voor die onoverwinnelijke kracht
Met of zonder deze kromme vingers zal ik
Een melodie spelen
Over lucifersdoosjes
Over de muren 
waarop HET VOLK WIL staat geschreven
Over prikkeldraad dat meer prikt dan wenselijk
Over schoenen die op slechte dagen de marathon lopen
Ik zal de melodie spelen
Die op dit moment diep doordringt in deze vingers
Als een schip dat zijn obsessie met verdrinken overwint.   
  


- Abdul Karim Al-Ahmad
Vertaling: Djûke Poppinga
Advertisement